nakakahiya
grabe ang araw na to! pinakahihiya kong araw sa tanang buhay ng pagtatrabaho ko.
kahapon nakakuha ako ng disciplinary evaluation sheet. ngayong araw ko lang siya pinirmahan at kasama nito ang letter of explanation ko. sabi ko, mahirap kasi kumuha ng masasakyan minsan sa lugar namin. kung sa totoo lang, walang halong traffic at walang halong katarantaduhan ng driver, aabutin lang ng 15 minutes magmula ng bahay namin papunta sa trabaho. pag may traffic mga 30 minutes. pag sinwerte ako ng rally sa makati o kaya ng mga oras na wala talagang masasakyan, isang oras. may kasalanan din ako dahil hindi ko talaga maestimate ang tamang oras ng pag-alis ko sa bahay sa pagdating ko sa trabaho. sa makatuwid, sinabi ko ang mga problema dun sa letter pero inamin ko rin ang kakulangan ko. okay lang naman sakin ang isang DES.
kaninang umaga, gumising ako ng 7:30 at sinimulang plantsahin ang isusuot ko. naiinis ako kasi ang layo ng bago kong location. at dahil bago rin ako, hindi ko nanaman maestimate ng mabuti kung gano talaga katagal ang magmula ng bahay papunta ng trabaho. binigyan ko ng isang oras. umalis ako ng bahay ng 9. dumating ako ng 10 empunto. ok lang ulit. kasi umabot naman sa takdang oras. pero matapos ang isang oras ng pamamalagi sa opisina, nalaman ko na 1230 pala ang shift ko. kaya't nainis ako nang nasayang ang oras ko sa wala. sinuong ko ang pagcommute sa jeep na mausok at pagpila sa MRT. putangina talaga. pagod, pawisin, at mabaho ako pag ganun lagi ang umaga ko.
sabi ko sa sarili ko, ok lang. eh ano naman kung maaga ako. at least, hindi ako late.
nagkamali ako. pagkatapos ng lunch break ko, umupo lang ako sa pantry para magpahinga. i was completely not sleepy pero pinatong ko lang ang ulo ko sa mesa sa pantry. nagpatunog pa nga ako para lang ma relax. naririnig ko lang ang mga taong nagkukuwentuhan sa likod ko at alam ko pa rin ang mga nangyayari sa paligid. pero pucha yung gulat ko nung ginising ako ng isa sa supervisor. tinignan ko ang relos ko. puta talaga! hindi ko alam kung pano ko nakatayo ng ganun kabilis at sobrang hiyang hiya ako. trenta minutos na pala akong naka "tulog." walang wala pa ko sa wisyo nung sinabihan ako ng isa sa supervisor "i need to talk to you in the office" nanliit ako sa hiya noon sobra. pumasok ako sa opisina ng supervisor ng pinipilit na gisingin ang sarili ko. para kasing hindi ko alam ang mga nangyayari dahil sa pagka "gising" ko. habang kinakausap niya ko, pikit ako ng pikit at pilit na tinatanggal ang kalabuan ng mata ko dahil nadaganan ko ito ng sobra siguro. basta ang naalala ko sabi niya kinausap niya raw yung trainer namin at sinabing kailangan akong issue-han nanaman ng panibagong DES.
MAGALING. MAGALING. MAGALING.
sobrang hiyang hiya talaga ako nung panahon na yun. basta ang naalala kong sabi ko nalang "hindi talaga ako inaantok mam. hindi ko talaga alam na nakatulog na ko. hindi rin naman ako puyat." at maraming maraming sorry. NAKAKAHIYA. lalo pa kong nahiya nung nakita ko yung reason for the DES ko.
SLEEPING WHILE ON DUTY.
pucha..............................................
nung umaga pa naman sabi ko sa trainor ko na pagbubutihin ko. parang nag worry pa nga daw siya kasi parang hindi raw ako ang kinikilos ko. sabi ko ok lang ako. tapos wala pang isang araw may panibagong DES nanaman ako. wala akong masabi kundi ang sobrang kahihiyan na ginawa ko para sa sarili ko.
wala akong ibang excuse sa nangyari ngayong araw na to. nakakahiya ako.
grabe ang araw na to! pinakahihiya kong araw sa tanang buhay ng pagtatrabaho ko.
kahapon nakakuha ako ng disciplinary evaluation sheet. ngayong araw ko lang siya pinirmahan at kasama nito ang letter of explanation ko. sabi ko, mahirap kasi kumuha ng masasakyan minsan sa lugar namin. kung sa totoo lang, walang halong traffic at walang halong katarantaduhan ng driver, aabutin lang ng 15 minutes magmula ng bahay namin papunta sa trabaho. pag may traffic mga 30 minutes. pag sinwerte ako ng rally sa makati o kaya ng mga oras na wala talagang masasakyan, isang oras. may kasalanan din ako dahil hindi ko talaga maestimate ang tamang oras ng pag-alis ko sa bahay sa pagdating ko sa trabaho. sa makatuwid, sinabi ko ang mga problema dun sa letter pero inamin ko rin ang kakulangan ko. okay lang naman sakin ang isang DES.
kaninang umaga, gumising ako ng 7:30 at sinimulang plantsahin ang isusuot ko. naiinis ako kasi ang layo ng bago kong location. at dahil bago rin ako, hindi ko nanaman maestimate ng mabuti kung gano talaga katagal ang magmula ng bahay papunta ng trabaho. binigyan ko ng isang oras. umalis ako ng bahay ng 9. dumating ako ng 10 empunto. ok lang ulit. kasi umabot naman sa takdang oras. pero matapos ang isang oras ng pamamalagi sa opisina, nalaman ko na 1230 pala ang shift ko. kaya't nainis ako nang nasayang ang oras ko sa wala. sinuong ko ang pagcommute sa jeep na mausok at pagpila sa MRT. putangina talaga. pagod, pawisin, at mabaho ako pag ganun lagi ang umaga ko.
sabi ko sa sarili ko, ok lang. eh ano naman kung maaga ako. at least, hindi ako late.
nagkamali ako. pagkatapos ng lunch break ko, umupo lang ako sa pantry para magpahinga. i was completely not sleepy pero pinatong ko lang ang ulo ko sa mesa sa pantry. nagpatunog pa nga ako para lang ma relax. naririnig ko lang ang mga taong nagkukuwentuhan sa likod ko at alam ko pa rin ang mga nangyayari sa paligid. pero pucha yung gulat ko nung ginising ako ng isa sa supervisor. tinignan ko ang relos ko. puta talaga! hindi ko alam kung pano ko nakatayo ng ganun kabilis at sobrang hiyang hiya ako. trenta minutos na pala akong naka "tulog." walang wala pa ko sa wisyo nung sinabihan ako ng isa sa supervisor "i need to talk to you in the office" nanliit ako sa hiya noon sobra. pumasok ako sa opisina ng supervisor ng pinipilit na gisingin ang sarili ko. para kasing hindi ko alam ang mga nangyayari dahil sa pagka "gising" ko. habang kinakausap niya ko, pikit ako ng pikit at pilit na tinatanggal ang kalabuan ng mata ko dahil nadaganan ko ito ng sobra siguro. basta ang naalala ko sabi niya kinausap niya raw yung trainer namin at sinabing kailangan akong issue-han nanaman ng panibagong DES.
MAGALING. MAGALING. MAGALING.
sobrang hiyang hiya talaga ako nung panahon na yun. basta ang naalala kong sabi ko nalang "hindi talaga ako inaantok mam. hindi ko talaga alam na nakatulog na ko. hindi rin naman ako puyat." at maraming maraming sorry. NAKAKAHIYA. lalo pa kong nahiya nung nakita ko yung reason for the DES ko.
SLEEPING WHILE ON DUTY.
pucha..............................................
nung umaga pa naman sabi ko sa trainor ko na pagbubutihin ko. parang nag worry pa nga daw siya kasi parang hindi raw ako ang kinikilos ko. sabi ko ok lang ako. tapos wala pang isang araw may panibagong DES nanaman ako. wala akong masabi kundi ang sobrang kahihiyan na ginawa ko para sa sarili ko.
wala akong ibang excuse sa nangyari ngayong araw na to. nakakahiya ako.
No comments:
Post a Comment